HISTORIA GRUPY
Jesteśmy siłą napędową europejskiej polityki, a w Parlamencie Europejskim zasiadamy już od 1984 r. Nasza grupa dąży do tego, aby Europa była ogólnoświatowym liderem w dziedzinie ochrony środowiska, pokoju i sprawiedliwości społecznej, sprawiedliwej globalizacji oraz walki o prawa człowieka. W tym krótkim artykule przedstawiamy najważniejsze informacje n.t. rozwoju grupy w Parlamencie Europejskim.
1984-1989
Zieloni, będący nową siłą polityczną, która pojawiła się w kilku państwach europejskich w latach siedemdziesiątych XX wieku, po raz pierwszy wkroczyli na europejską scenę polityczną w 1984 r. To wtedy, w drugich bezpośrednich wyborach do Parlamentu Europejskiego, wybrano pierwszych posłów Zielonych. Siedmiu pochodziło z Niemiec, a więc bastionu ruchu Zielonych, dwóch z Belgii i dwóch z Holandii. Z racji tego, iż wybrani posłowie nie upoważnili Zielonych do utworzenia grupy parlamentarnej, zawarto sojusz w celu powołania grupy GRAEL (Green Alternative European Link), znanej też pod nazwą grupy Tęcza (Rainbow Group).
1989-1994
Przełom w wyborach do Parlamentu Europejskiego pozwolił Zielonym na utworzenie pierwszej parlamentarnej grupy Zielonych liczącej 30 posłów. Zieloni z Francji, Włoch i Portugalii dołączyli do posłów z Niemiec, Belgii i Holandii. W skład grupy weszli również niektórzy członkowie partii Włoskich Radykałów. Pierwszymi współprzewodniczącymi zostali: Maria Santos (Portugalia) i Alexander Langer (Włochy). W połowie kadencji parlamentarnej zastąpili ich Adelaide'a Aglietta (Włochy) i Paul Lannoue (Belgia).
1994-1999
Wybory europejskie z 1994 r. przyniosły Zielonym niejednoznaczne rezultaty. Chociaż Zieloni w Niemczech odnotowali rekordowy wynik, przedstawiciele Francji i Portugalii utracili wszystkie mandaty. Po raz pierwszy do Parlamentu trafili Zieloni z Luksemburga i Irlandii, jednak liczebność grupy zmniejszyła się do 23 posłów. Gdy w 1995 r. do Unii Europejskiej przystąpiły Austria, Finlandia i Szwecja, grupa zyskała czterech posłów, co zwiększyło jej liczebność do 27 osób. Alexander Langer został ponownie wybrany na współprzewodniczącego, a funkcję współprzewodniczącej objęła reprezentująca Zielonych Claudia Roth z Niemiec. W 1995 r. zmarł nagle współprzewodniczący Alexander Langer. Rolę współprzewodniczącego przejęła Magda Aelvoet z Belgii, która kierowała grupą wspólnie z Claudią Roth, została ona wybrana ponownie na współprzewodniczącą w 1997 r.
W 1999 r. Zieloni uzyskali największą liczbę mandatów od 1984 r. – w Parlamencie Europejskim zasiadło 38 Zielonych. Wraz z 10 posłami do Parlamentu Europejskiego z Wolnego Sojuszu Europejskiego (regionalistów i przedstawicieli ruchu narodowo-demokratycznego) utworzyli oni Grupę Zielonych / Wolne Sojusz Europejskie, stając się czwartą siłą Parlamentu Europejskiego. Na współprzewodniczących wybrano Heidi Hautalę (Finlandia) i Paula Lannoye’a (Belgia). W tym samym roku przedstawicielka Zielonych, Michaele Chreyer z Niemiec, objęła stanowisko komisarz unijnej, w ramach którego odpowiadała za sprawy budżetowe i przeciwdziałanie nadużyciom finansowym.
Objęcie funkcji współprzewodniczących przez Daniela Cohna-Bendita i Monikę Frassoni w 2002 r. wzmocniło proeuropejską postawę grupy.
Logicznym następnym krokiem tego ogólnoeuropejskiego ruchu było zbudowanie pierwszej europejskiej rodziny politycznej z myślą o wspólnej kampanii przed wyborami europejskimi w 2004 r. 21 lutego 2004 r. w Rzymie powołano Europejską Partię Zielonych. Przywódcy partii Zielonych podpisali dokument założycielski w tym samym pomieszczeniu, w którym w 1957 r. podpisano Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską.
W wyborach w czerwcu 2004 r. Zieloni zdobyli 34 mandaty, ale – ku ich rozczarowaniu – nie uzyskali ani jednego mandatu w 10 nowych państwach UE. Zieloni odnowili wówczas swój sojusz z Wolnym Przymierzem Europejskim i wraz z posłami niezrzeszonymi jako grupa 42 posłów pozostali czwartą siłą Parlamentu Europejskiego.
W czerwcowych wyborach Zieloni odnieśli olbrzymi sukces i zdobyli 46 mandatów, choć ponownie ani jeden z nich nie pochodził z 12 „młodych” państw członkowskich UE. Kolejny sojusz z Wolnym Przymierzem Europejskim i zaproszenie do współpracy kilku niezrzeszonych posłów sprawiły, że grupa pozostawała czwartą siłą Parlamentu Europejskiego.
Funkcję współprzewodniczących pełnili Daniel Cohn-Bendit i Rebecca Harms.
W czerwcu 2014 r. do Parlamentu Europejskiego wybrano 50 osób reprezentujących Grupę Zielonych / Wolne Przymierze Europejskie. Rebecca Harms (Niemcy) i Philippe Lamberts (Belgia) zostali współprzewodniczącymi Grupy, natomiast Ulrike Lunacek (Austria), która kandydowała z ramienia Grupy Zielonych / Wolne Przymierze Europejskie na stanowisko przewodniczącego Parlamentu, została wybrana wiceprzewodniczącą izby na pierwszą połowę kadencji.
W połowie kadencji Rebeccę Harms na stanowisku wiceprzewodniczącej zastąpiła Ska Keller (Niemcy).